Greece News Agency

Ο καθηγητής Δρ. Γιλντιρίμ Αχμέτ Μπαγιαζίτ τονίζει ότι η απώλεια της ακοής είναι μια συγγενική κατάσταση και ένα από τα πιο κοινά προβλήματα. Δήλωσε: "Από κάθε 1.000 ζωντανές γεννήσεις, 1 έως 3 έχουν βαθμό κώφωσης, ενώ από 30 έως 60 ανά χίλια έχουν διάφορους βαθμούς απώλειας της ακοής. Λαμβάνοντας υπόψη τη σχολική ηλικία, τη νεότητα, την ενηλικίωση και τη γεροντική ηλικία, το ποσοστό απώλειας της ακοής στην κοινωνία υπερβαίνει το 50%. Η φυσιολογική ακοή είναι ιδιαίτερα σημαντική για τα νεογέννητα, τα παιδιά σε ηλικία σχολικής εκπαίδευσης και τα άτομα. Αυτοί που δεν αντιμετωπίζονται εγκαίρως μπορούν να αναπτύξουν μόνιμα προβλήματα με την ακοή και την ομιλία, τα οποία επηρεάζουν ακαδημαϊκά, κοινωνικά και νευροψυχολογικά προβλήματα σε μαθητές και άτομα".

Η απώλεια της ακοής μπορεί να ποικίλει από ελαφρά έως σοβαρά και μπορεί να είναι μονόπλευρη ή διπλή. Μπορεί να οφείλεται είτε σε προβλήματα μετάδοσης του ήχου από το εξωτερικό και το μέσο αυτί, είτε σε νευρικά προβλήματα που συμβαίνουν μεταξύ του εσωτερικού αυτιού και του εγκεφάλου.

Ο καθηγητής Δρ. Γιλντιρίμ Αχμέτ Μπαγιαζίτ, πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του τμήματος ωτορινολαρυγγολογίας, αναφέρει ότι περίπου 1 στα 10 παιδιά σε ηλικία σχολικής εκπαίδευσης έχει απώλεια της ακοής και προσθέτει:

"Τα τελευταία χρόνια, οι ποσοστώσεις της σοβαρής απώλειας της ακοής άρχισαν να μειώνονται, ενώ οι ποσοστώσεις της ελαφράς απώλειας της ακοής αυξάνονται. Περίπου 1 στα 10 παιδιά σε ηλικία σχολικής εκπαίδευσης έχει απώλεια της ακοής για διάφορους λόγους. Ανάμεσά τους, η πιο συχνή και πιο εύκολα θεραπευτική είναι η στοματική, γνωστή και ως "κερί στο αυτί". Δεύτερο στη σειρά είναι οι ύποπτες φλεγμονές του μέσου αυτιού που περιγράφονται ως ύπαρξη υγρού στο αυτί. Ωστόσο, περίπου το 5% των παιδιών έχουν αισθητηριακή απώλεια της ακοής στα δύο αυτιά τους. Η αισθητηριακή απώλεια της ακοής μπορεί να συμβεί ακόμη και σε ένα αυτί, και αυτό παρατηρείται σε περίπου το 3% των παιδιών σε ηλικία σχολικής εκπαίδευσης. Άλλοι λόγοι, η συχνότητα της απώλειας της ακοής στα παιδιά σε ηλικία σχολικής εκπαίδευσης έχει αυξηθεί περίπου δέκα φορές σε σχέση με τα νεογέννητα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά προβλήματα και δυσκολίες που εμποδίζουν την πρόωρη διάγνωση και θεραπεία αυτού του προβλήματος. Αυτά τα προβλήματα συνήθως σχετίζονται με τον τρόπο που οι γονείς και τα παιδιά σε ηλικία σχολικής εκπαίδευσης αντιμετωπίζουν την κατάσταση και ακολουθούν τις συστάσεις του γιατρού".

Ο καθηγητής Δρ. Γιλντιρίμ Αχμέτ Μπαγιαζίτ σχολίασε επίσης την επίδραση της απώλειας της ακοής στις λειτουργίες του εγκεφάλου. Ο κ. Μπαγιαζίτ ανέφερε: "Η φυσιολογική εξέλιξη των γνωστικών και ψυχολογικών δρόμων στα ανώτερα μας εγκεφαλικά κέντρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο φυσιολογικοί είναι οι ακουστικοί είσοδοι. Η αδυναμία στους ακουστικούς είσοδους αλλάζει τον οργανισμό της άνω κορτεξ. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει απώλεια της ακοής στο δεξί του αυτί, η κόρτεξ στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, όπου βρίσκεται το κύριο κέντρο της ακοής, αναπτύσσεται λιγότερο. Οι συνδέσεις του κέντρου της ακοής με περιοχές λόγου και γνωστικής λειτουργίας διαφέρουν επίσης, και φυσικά, όλες αυτές οι αλλαγές έχουν νευροβιολογικές και νευροψυχολογικές επιπτώσεις".

Ο καθηγητής Δρ. Γιλντιρίμ Αχμέτ Μπαγιαζίτ επισημαίνει επίσης ότι στη μονόπλευρη απώλεια της ακοής το πρόβλημα μπορεί να περάσει απαρατήρητο και λέει: "Τα παιδιά που έχουν απώλεια της ακοής στα δύο αυτιά τους διαγιγνώσκονται νωρίς, γιατί στρέφονται σε υγειονομικό ιδρυμα λόγω προγραμμάτων παρακολούθησης νεογνών ή λόγω μειωμένης αντίληψης του ήχου από το παιδί. Στην περίπτωση ελαφράς απώλειας της ακοής ή απώλειας της ακοής σε ένα αυτί, το πρόβλημα μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Αυτά τα παιδιά συνήθως έχουν αρκετή ανάπτυξη της γλώσσας και της ομιλίας κατά την περίοδο προσχολικής εκπαίδευσης, αλλά όταν το παιδί φτάσει στην ηλικία σχολικής εκπαίδευσης, αρχίζουν τα προβλήματα. Συχνά λαμβάνονται αναφορές ότι αυτά τα παιδιά έχουν αδυναμίες στην γνωστική ανάπτυξη ή στην νοημοσύνη, είναι επιθετικά, έχουν διαταραχές συμπεριφοράς και συχνά προτείνεται η μεταφορά τους σε τάξεις υποβαθμισμένης απόδοσης".

Ο καθηγητής Δρ. Γιλντιρίμ Αχμέτ Μπαγιαζίτ αναφέρει ότι η απώλεια της ακοής σε παιδιά σχολικής εκπαίδευσης μπορεί να προκαλέσει έλλειψη προσοχής σε ακαδημαϊκά και κοινωνικά θέματα και λέει: "Περίπου το τρίτο των παιδιών με απώλεια της ακοής σε σχολική ηλικία μπορεί να έχει έλλειψη προσοχής στο σχολείο. Είναι γνωστό ότι αυτό το ποσοστό είναι δέκα φορές υψηλότερο από τον γενικό πληθυσμό. Ενδιαφέρονται ότι η ακαδημαϊκή απόδοση των παιδιών με σοβαρή απώλεια της ακοής είναι συχνά υψηλότερη από αυτήν των παιδιών με ελαφριά απώλεια της ακοής. Το αίτιο είναι ότι τα παιδιά με σοβαρή απώλεια της ακοής έχουν περισσότερες ευκαιρίες να διαγνωστούν και να λάβουν θεραπεία σε πρώιμο στάδιο, αυξάνοντας έτσι την απόδοσή τους. Επιπλέον, η προσαρμογή της οικογένειας, του παιδιού, του κοινωνικού περιβάλλοντος και των εκπαιδευτικών στην κατάσταση γίνεται πιο εύκολη. Τα παιδιά με ελαφριά απώλεια της ακοής συνήθως δεν το αντιλαμβάνονται, δεν το θεωρούν σοβαρό ή το κρύβουν, και γι' αυτό δεν υποβάλλονται σε θεραπεία και η απόδοσή τους υποχωρεί. Ο λόγος για αυτό είναι συνήθως η ντροπή για την απώλεια της ακοής".

Επιπλέον, όταν υπάρχει απώλεια της ακοής που δεν έχει θεραπευτεί, ο μαθητής μπορεί να έχει δυσκολία στο να κατανοήσει την ομιλία, ιδιαίτερα όταν υπάρχει θόρυβος στο περιβάλλον. Ορισμένες φορές μπορεί να χάσει ακόμη και τα ψιθύρισματα ενώ κατανοεί την κανονική ομιλία. Ο άνθρωπος πρέπει να γυρίσει το κεφάλι του προς την κατεύθυνση όπου ακούει καλύτερα. Αυτή η καθημερινή ενέργεια μπορεί να κάνει το άτομο ή τον μαθητή να νιώθει ακόμη πιο ντροπιασμένο και να απομονωθεί από κοινωνικούς χώρους. Επιπλέον, η προσπάθεια που καταβάλλει για να κατανοήσει την ομιλία μπορεί να τον εξαντλεί πρώιμα και να τον καθιστά επιφυλακτικό".

Συνοψίζοντας, ο καθηγητής Δρ. Γιλντιρίμ Αχμέτ Μπαγιαζίτ τονίζει ότι είναι γνωστό ότι ιδίως στα παιδιά σχολικής ηλικίας, αν δεν διαγνωστούν και δεν αντιμετωπιστούν οι προβληματικές απώλειες της ακοής, προκύπτουν ακαδημαϊκά και κοινωνικά προβλήματα.