Greece News Agency

Το 33σέλιδο έγγραφο εξυμνεί το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» του Τραμπ και παρουσιάζει την αναδιάρθρωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής — από τη μετατόπιση στρατιωτικών πόρων στη Δυτική Ημισφαίρια έως την υιοθέτηση μιας πρωτοφανούς συγκρουσιακής στάσης απέναντι στην Ευρώπη.

Η στρατηγική επικεντρώνεται στην έκκληση του Τραμπ για «αναδιάταξη» της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη Δυτική Ημισφαίρια προκειμένου να αντιμετωπιστούν η μετανάστευση, η διακίνηση ναρκωτικών και η άνοδος εχθρικών δυνάμεων στην περιοχή.

Το έγγραφο περιγράφει σχέδια για μεγαλύτερη παρουσία της Ακτοφυλακής και του Ναυτικού και για αναπτύξεις —συμπεριλαμβανομένης της χρήσης φονικής βίας όταν απαιτείται— «ώστε να ασφαλιστούν τα σύνορα και να νικηθούν τα καρτέλ». Το πλαισιώνει αυτό ως μέρος των «Χορών Τραμπ», παρουσιαζόμενο ως συνέχεια του Δόγματος Μονρόε του 1823.

Στο έγγραφο αναφέρεται: «Για την ασφάλεια και την ευημερία μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι η ηγετική δύναμη στη Δυτική Ημισφαίρια· αυτή η προϋπόθεση μας επιτρέπει να προβάλλουμε αυτοπεποίθηση όπου και όταν χρειάζεται».

Αυτό συμβαίνει καθώς η κυβέρνηση διεξάγει μια φονική εκστρατεία κατά πλοίων που φέρονται να μεταφέρουν ναρκωτικά σε διεθνή ύδατα· μέχρι στιγμής έχουν καταστραφεί τουλάχιστον 23 πλοία και 87 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί. Νομικοί εμπειρογνώμονες και μέλη του Κογκρέσου αμφισβητούν τη νομιμότητα των ενεργειών αυτών.

Η ευρωπαϊκή ενότητα της στρατηγικής αποτελεί ακόμη πιο δραματική κλιμάκωση και προειδοποιεί ότι οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν «οικονομική ύφεση» που μπορεί να επισκιαστεί από «την πραγματική και ακόμη πιο συγκλονιστική πιθανότητα εξάλειψης του πολιτισμού».

Το έγγραφο δηλώνει ότι «μακροπρόθεσμα, μέσα σε λίγες δεκαετίες, είναι πολύ πιθανό η πλειονότητα ορισμένων μελών του ΝΑΤΟ να μην είναι πλέον ευρωπαϊκές χώρες», δημιουργώντας «ένα ανοιχτό ερώτημα» για το αν θα βλέπουν τη συμμαχία τους με τις ΗΠΑ με τον ίδιο τρόπο.

Η στρατηγική υποστηρίζει επίσης ότι «ο πόλεμος στην Ουκρανία είχε το αντίθετο αποτέλεσμα, αυξάνοντας τις εξωτερικές εξαρτήσεις της Ευρώπης, ιδιαίτερα της Γερμανίας», και ισχυρίζεται ότι «η μεγάλη ευρωπαϊκή πλειοψηφία επιθυμεί την ειρήνη, αλλά αυτή η επιθυμία δεν μετατρέπεται σε πολιτική επειδή οι κυβερνήσεις υπονομεύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες».